همسایه

امام سجّاد(ع) نیز در کلامی شیوا تعدادی از این حقوق را که جنبۀ اخلاقی مؤثّری دارد، برشمرده است:
1. «امّا حقّ همسایه‌ات این است که در غیابش، آبرویش را حفظ کنی»؛
2. «و در حضورش، او را احترام کنی»؛
3. «اگر ستمی بر او شد، یاری‌اش رسانی»؛
4. «دنبال عیب‌هایش نباشی»؛
5. «اگر بدی از او دیدی، بپوشانی»؛
6. «اگر بدانی که پند و اندرز تو را می‌پذیرد، او را در خفا نصیحت کنی»؛
7. «در سختی‌ها رهایش نکنی»؛
8. «از لغزشش درگذری»؛
9. «گناهش را ببخشی»؛
10. «با او به خوبی و بزرگواری معاشرت کنی».

شیخ صدوق، الخصال، تحقیق علی اکبر غفّاری، ج 1، ص 569؛ میزان الحکمه، ج 2، ص 920.