سلام
حدیث (1) پیامبر صلی الله علیه و آله :
إنَّ أَولَی النّاسِ بِاللّه وَ بِرَسولِهِ مَن بَدا بِالسَّلامِ؛
نزدیکترین مردم به خدا و رسول او کسی است که آغازگر سلام باشد.
مستدرک الوسایل و مستنبط المسایل ج8 ، ص 357 ، ح9657 - بحارالانوار(ط-بیروت) ج73 ، ص12 ، ح50
حدیث (2) امام علی علیه السلام :
اَلسَّلامُ سَبعونَ حَسَنَةً تِسعَةٌ وَ سِتّونَ لِلمُبتَدی وَ واحِدَةٌ لِلرّادِّ؛
سلام هفتاد ثواب دارد که شصت و نه تای آن برای سلام کننده است و یکی برای جواب دهنده.
بحارالانوار(ط-بیروت) ج73 ، ص11 ، ح46
حدیث (3) پیامبر صلی الله علیه و آله :
یُسَلِّمُ الرَّاکِبُ عَلَی الْمَاشِی وَ الْمَاشِی عَلَی الْقَاعِدِ وَ
إِذَا لَقِیَتْ جَمَاعَةٌ جَمَاعَةً سَلَّمَ الْأَقَلُّ عَلَی الْأَکْثَرِ
وَ إِذَا لَقِیَ وَاحِدٌ جَمَاعَةً سَلَّمَ الْوَاحِدُ عَلَی الْجَمَاعَةِ.
سلام میکند سواره بر پیاده و رهگذر بر نشسته و هنگام ملاقات جماعتی با
جماعت دیگر سلام کند (گروه) کم بر (گروه) زیاد و هنگام ملاقات (شخص) واحدی
با جماعت سلام کند (شخص) واحد بر جماعت
کافی(ط-الاسلامیة) ج2، ص647 ، ح3
حدیث (4) امام صادق علیه السلام :
اَلسَّلامُ قَبلَ الکَلامِ؛
نخست سلام، سپس کلام.
تحف العقول ص246
حدیث (5) پیامبر صلی الله علیه و آله :
اَلبادی بِالسَّلامِ بَری ءٌ مِنَ الکِبرِ؛
سلام کننده، از تکبر به دور است.
نهج الفصاحه ص375 ، ح1102
حدیث (6) پیامبر صلی الله علیه و آله :
خَمسٌ لا أَدَعُهُنَّ حَتَّی المَماتِ ... و َالتَّسلیمُ عَلَی الصِّبیانِ لِتَکونَ سُنَّةً مِن بَعدی؛
پنج چیز است که تا زنده ام رهایشان نمی کنم... و سلام کردن به کودکان تا بعد از من سنّت شود.
خصال ص 271 ، ح12
حدیث (7) پیامبر صلی الله علیه و آله :
أفشِ السَّلامَ یَکثُر خَیرُ بَیتِکَ؛
سلام را رواج ده تا خیر و برکت خانه ات زیاد شود.
خصال ص 181 ، ح246
حدیث (8) امام باقر علیه السلام :
إنَّ اللّه یُحِبُّ إطعامَ الطَّعامِ و َإفشاءَ السَّلامِ؛
خداوند غذا دادن و به همه سلام کردن را دوست دارد.
محاسن ج2 ، ص388 ، ح7
حدیث (9) پیامبر صلی الله علیه و آله :
إنَّ مِن موجِباتِ المَغفِرَةِ بَذلُ السَّلامِ وَ حُسنُ الکَلامِ؛
یکی از موجبات مغفرت، سلام کردن و سخن نیکو گفتن است.
نهج الفصاحه ص342 ، ح928
حدیث (10) امام باقر علیه السلام:
سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ علیه السلام عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ
فَإِذا دَخَلْتُمْ بُیُوتاً فَسَلِّمُوا عَلی أَنْفُسِکُمْ الْآیَةَ
قَالَ هُوَ تَسْلِیمُ الرَّجُلِ عَلَی أَهْلِ الْبَیْتِ حِینَ یَدْخُلُ
ثُمَّ یَرُدُّونَ عَلَیْهِ فَهُوَ سَلَامُکُمْ عَلَی أَنْفُسِکُم
درباره سخن پروردگار از امام باقر علیه السلام پرسیدم آیه «هرگاه وارد
خانه هایی شدید به خودتان سلام کنید» فرمود: منظور سلام کردن مرد به اهل
خانه است در هنگام وارد شدن به آن و جواب دادن اهل خانه به او. پس، این
سلام شماست به خود شما.
وسایل الشیعه ج12 ، ص81 ،ح15696 - بحارالانوار(ط-بیروت) ج73 ، ص5 ،ح16
حدیث (11) پیامبر صلی الله علیه و آله :
اِذا دَخَلَ اَحَدُکُم بَیتَهُ فَلیُسَلِّم، فَاِنَّهُ یُنزِلُهُ البَرَکَةَ وَ تُؤنِسُهُ المَلائِکَةُ؛
هرگاه یکی از شما به خانه خود وارد می شود، سلام کند، چرا که سلام برکت می آورد و فرشتگان با سلام دهنده انس می گیرند.
علل الشرایع ج 2، ص 583، ح 23
حدیث (12) امام صادق علیه السلام :
صِلُوا أرحامَکُم و بِرّوا بِإخوانِکُم وَ لَو بِحُسنِ السَّلامِ وَ رَدِّ الجَوابِ؛
صله رحم نمایید و به برادران (دینی) خود نیکی کنید، هر چند با سلام کردن خوب و یا جواب سلام خوب باشد.
کافی(ط-الاسلامیه) ج 2، ص 157، ح 31
حدیث (13) پیامبر صلی الله علیه و آله :
و َالّذی نَفسی بِیَدِهِ لا تَدخُلُوا الجَنَّةَ حَتّی تُؤمِنوا وَ لا
تُؤمِنوا حَتّی تَحابّوا أ و لا أدُلُّـکُم عَلی شَئیٍ اِذا فَعَلتُموهُ
تَحابَبتُم؟ اَفشُوا السَّلامَ بَینَـکُم؛
به خدایی که جانم در اختیار اوست، وارد بهشت نمی شوید مگر مؤمن شوید و مؤمن
نمی شوید، مگر این که یکدیگر را دوست بدارید. آیا می خواهید شما را به
چیزی راهنمایی کنم که با انجام آن، یکدیگر را دوست بدارید؟ سلام کردن بین
یکدیگر را رواج دهید.
مشکاة الانوار ص 123
حدیث (14) امام علی علیه السلام :
عَوِّدْ لِسانَکَ لینَ الْکَلامِ وَ بَذْلَ السَّلامِ، یَکْثُرْ مُحِبّوکَ وَ یَقِلَّ مُبْغِضوکَ؛
زبان خود را به نرمگویی و سلام کردن عادت ده، تا دوستانت زیاد و دشمنانت کم شوند.
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص435 ،ح9946
حدیث (15) دیلمی :
کانَ النَّبیُّ صلی الله علیه و آله ... یُسَلِّمُ عَلی مَنِ
اسْتَقْبَلَهُ مِنْ کَبیرٍ وَ صَغیرٍ وَ غَنیٍّ وَ فَقیرٍ و لا یُحَقِّرُ
ما دُعِیَ اِلَیهِ و لو اِلی خَشفِ التَّمْرِة وَ کانَ خَفیفَ المَئونَةِ
کَریمَ الطَّبیعَةِ، جَمیلَ المُعاشَرَةِ، طَلِقَ الوَجهِ، بَشّاشا من
غَیرِ ضِحکٍ، مَحْزونا مِن غَیرِ عَبوسٍ، مُتَواضِعا مِنْ غَیْرِ
مَذَلَّةٍ، جَوادا مِن غَیْرِ سَرَفٍ، رَقیقَ القَلبِ، رَحیما بِکُلِّ
مُسْلِمٍ... ؛
رسول اکرم صلی الله علیه و آله به هر کس برخورد می نمودند، از بزرگ و
کوچک، ثروتمند و فقیر، سلام می کردند و اگر به جایی حتی برای خوردن خرمایی
خشک دعوت می شدند، آن را کوچک نمی شمردند. زندگیشان کم هزینه بود، بزرگ
طبع، خوش معاشرت و گشاده رو بودند، بی آنکه بخندند، همیشه متبسم بودند،
بی آنکه اخمو باشند، محزون بودند، بی آنکه از خود ذلّتی نشان دهند،
متواضع بودند، می بخشیدند ولی اسراف نمی نمودند، دل نازک و نسبت به تمام
مسلمانان مهربان بودند.
